Narodna medicina širom sveta tradicionalno koristi bilje za
održavanje zdravlja i lečenje bolesti. Biljni lek je glavni aspekt
tradicionalne kineske medicine koja se fokusira na vraćanje ravnoteže između
energije, tela i duha što je uslov za održavanje zdravlja, a ne lečenje
određene bolesti ili zdravstvenog stanja. Za to se koriste složene kombinacije
bilja, minerala i biljnih ekstrakata.
Fitoterapija je razvijena kao deo kineske kulture 200 godina
pre nove ere i u prvom veku nove ere je već bio sistematizovan spisak lekovitog
bilja i biljnih formulacija i njihova upotreba.
Kineska Knjiga o lekovitom bilju je napisana tokom dinastije
Ming (1152-1578). To je lista od skoro 2.000 bilja i ekstrakata.
Najnovije
izdanje farmakopeje Narodne Republike Kine (najviši službeni akt izdat od
strane vlade kojim se određuju propisi za izradu lekova, potvrdu porekla,
ispitivanje kvaliteta lekova i njihovo doziranje i čuvanje) sadrži više od 500
pojedinačnih biljaka i skoro 300 složenih formulacija biljnih lekova.
Kada se zapadna konvencionalna medicina proširila na Istoku,
u Kini su je smatrali folklorom. Ali od 1949, kineska vlada je podržala
upotrebu kako tradicionalne kineske, tako i zapadne medicine.
Kineski biljni lekovi su prvi put izazvali pažnju u SAD 1970.
godine. Danas, u skoro 50 američkih država rade licencirani praktičari
orijentalne medicine, a ima oko 50 koledža orijentalne medicine u Sjedinjenim
Američkim Državama.
Od više od 5.000 medicinskih biljnih vrsta u Kini, mali broj je
potencijalno toksičan za ljudski organizam, ali mogu da izazovu štetne reakcije
kod onih koji uzimaju lekove. Pored toga, biljne formule se često vrlo složene
i proizvođači ponekad greše.
Na primer, u slučaju biljnih proizvoda za
mršavljenja, proizvođače zbunjuju dve kineske biljke sa sličnim imenima pa je greškom
korišćena pogrešna biljka što je dovelo do teškog oštećenja bubrega koji je za
neke bio fatalan.
Нема коментара:
Постави коментар